Hello chemo!

Zoals het titeltje zelf zegt: hallo aan de chemo! Maandag de eerste herceptine gekregen en langer gebleven ter observatie, gisteren chemo en dan vandaag nog een MR om de ziekenhuisweek voor mij goed af te sluiten. Vanaf volgende week gelukkig maar één keer per week naar het ziekenhuis.

Maar mag ik even een big thank you voor alle verpleegkundigen en dokters in het AZ Sint-Lucas. Ondanks dat het een emotionele rollercoaster van jewelste was, ben ik omringd door de liefste mensen daar (en kei goeie koffie!). Het mag ook eens gezegd worden. 

Dus, mijn eerste chemo is achter de rug. Ik denk dat ik meer stress had daarvoor dan alles samen, maar het is goed verlopen. Vandaag volgde dan de MR, wat ik nog angstaanjagender vond (kleine ruimtes, bah!). Al een geluk heb ik een poortje waarlangs alles van chemo en bloedprikken kan gebeuren en moeten ze niet telkens in mijn aders prikken; ik heb moeilijke aders dus 't zou nogal wat gelijken. De verpleegsters zijn daar heel medelevend (niet op een medelijdenachtige manier die ik niet zoek), maar ze zijn echt vriendelijk. Ik weet dat daar nogal wat verschil kan op zitten, maar ik ben met mijn gat in de boter gevallen, alé ja, op dat vlak dan toch. 

Chemo 1 zit erop en dus nog maar 11 te gaan, ik kan eindelijk beginnen aftellen en mijn lichaam zijn werk laten doen. Ik weet dat het moet en dat ik het kan, en als het niet gaat, is dat zeker ook oké. Ik had de keuze om een ijskap op te zetten zodat ik minder haar zou verliezen en koos daar aanvankelijk ook voor, maar op het moment zelf bleek het niet de goede keuze. Dus als je binnenkort een kei coole chick ziet lopen met een korter coupe'ke: it's me! We zien natuurlijk wel hoe het loopt, want ik ben behoorlijk trots op mijn haar (en dus bang om het allemaal kwijt te zijn), maar het is een opoffering die ik met plezier maak als het me maar beter maakt. Trouwens, als mensen die deze blog lezen hier ervaring mee hebben, laat het gerust weten via elk kanaal dat je me kan bereiken (elise.willems@hotmail.be ; of via instagram, facebook, ...). 

Op naar het volgende, maar vooral eerst op naar kerstavond en Kerst, dagen die er dit jaar jammer genoeg anders zullen uitzien. En wat dat betreft, heb ik nog een warme oproep, namelijk: alsjeblieft, aan iedereen die dit leest, hou je zo veel als mogelijk aan de regels, want alleen is maar alleen en zeker als je chemo krijgt en ik zou graag gezelschap willen, want 't gaat lastiger worden en 'k wil daar niet alleen in zo een kamertje gaan zitten, ook al is er super vriendelijk personeel. Ik mis op die momenten mijn familie en vrienden enorm! Hoe sneller corona weg is, des te sneller we iedereen weer kunnen zien. En laat ons hopen dat dat snel is, maar we zullen het toch allemaal samen moeten doen. We got this!

Liefs, 

Elise