Hallo operatie, I am ready

Eindelijk is het zo ver, de operatie is in zicht. En niet heel ver meer, maar lekker dichtbij, eindelijk. Ik voel de gemoedsrust nu al komen die er daarna zal zijn. 

Op donderdag 1 april (lachtertje, maar 't is geen grap), staat de operatie gepland en zullen ze de tumor eindelijk uit mijn lijf halen. Ik kan niet uitdrukken hoe blij ik ben eens dat deel achter de rug is. Hoewel dit maar een stapje is in het gehele proces, ben ik blij dat 'den Roger' eindelijk weg zal zijn. Mopje met mijn (schoon)familie: we hebben de tumor 'den Roger' genoemd. Sorry als er een Roger onder de volgers zit, maar ik vond dat een toffe naam. Zo van die Vlaamse namen, 't is een dingetje bij mij. Maar dus goodbye Roger, tot nooit meer! 

Daarna volgt natuurlijk nog een traject met bestralingen, herceptinespuiten en hormonenpillen, maar dat zijn zorgen voor daarna.

Hoe gaat het nu met mij? Goed, naar omstandigheden dan. Ik heb mezelf even van facebook gesmeten omdat ik, hoe goed bedoeld alles ook is, ik de lotgenotenverhalen persoonlijk niet aankan. Ze zijn reëel en voor mij net te angstaanjagend. Ik wil momenteel niet denken aan een moment waarop ik kan hervallen. Ik heb een goede prognose en dat is wat telt. Toch heb ik het gevoel dat de ongeruste en zorgeloze Elise nooit meer zal terugkomen. 

Zoals Jan goed verwoord, er is een tijd voor, tijdens en na kanker. 't Is maar kwestie hoe we ermee omgaan zeker? Het heeft me alleszins veranderd en ik probeer elk klein gelukje, hoe klein ook, te benutten. Een wijntje met de schoonfamilie, met respect voor de coronamaatregelen, CHECK; ravotten met mijn metekindje, CHECK; mijn familie op afstand toejuichen, CHECK; ... Het is zoooo immens belangrijk om te genieten van de kleine dingen, nog meer nu dan ervoor, want we leven in andere tijden en 't gaat allemaal zo snel voorbij. Ik mis mijn oude leven, maar moet jammer genoeg ook accepteren dat dat nooit meer realiteit zal worden. 

Het is natuurlijk wel allemaal gemakkelijk gezegd en gedaan, maar probeer het toch maar, want sowieso zijn er zo veel kleine gelukjes die nog onbenut zijn en ge verdient het hé, want ge zijt het waard!

Genoeg emo-gedoe voor één dag denk ik dan. Kruis die vingers allemaal komende donderdag and wish me luck!

Heel veel liefs,

Elise