'Extra time'

Ik zit, zoals ze in voetbaltermen zouden zeggen, in extra time. Take a chance on me (oh ja! #abba). Wat doe je met zo een extra kans, hoe moet je hiermee omgaan, wat hoor ik te voelen, ... . Vragen en zaken die ik me dagelijks afvraag. Helaas roept het enkel meer vragen op, dan dat het zou moeten oplossen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben super blij met deze 'extra time', maar weet vaak niet hoe ik dit nu moet aanpakken. 

Ik werkte ervoor veel (iets te veel volgens sommigen) en tracht nu te minderen, wat me eigenlijk niet heel goed lukt. Ik doe mijn werk zodanig graag (spoken like a true workaholic), dat minderen niet echt lukt. Oké, ik haal daar mijn energie uit en dat lijkt me oké? Ik let op dat ik mezelf niet verlies. Oké, werk blijft.

Ik sportte ervoor genoeg en kijk uit naar de tijd dat dit weer lukt zonder enige moeite. Sporten geeft me ook energie en is voor mij heel belangrijk. Oké, sport blijft ook.

Ik had ervoor een druk sociaal leven en ben enorm graag heel sociaal bezig. Have you met me yet? 😉😏 Mijn sociale zelve blijven is voor mij dan ook heel belangrijk. Oké, een sociaal leven blijft ook. Hit me up voor een wijntje (of misschien beter een nonalcoholisch drankje)!

En toch zal ik op alle drie de vlakken moeten minderen en mijn lichaam de rust gunnen die het nodig heeft om te herstellen. Ik moet tijd nemen voor mezelf en mijn gezin (oh ja, ik heb nu eenmaal een gezin dat ook tijd vraagt en terecht! Al mag ik mijn twee pollekes kussen met Jan, die me hierin bijstaat en soms mijn ruggengraat moet zijn, wanneer dit mezelf even niet lukt) en familie en vrienden. 

De extra time leren indelen is dus nog een dingetje, maar eentje waar ik zo naar uit kijk, want het is me gewoonweg gegund. Met een klein beetje angst (die altijd zal blijven, of daar ga ik toch van uit) durf ik voorlopig al naar de toekomst kijken en verder in de toekomst te plannen. 

Zo hebben we dit weekend een heerlijk weekendje weg gehad met een bevriend koppel, met een caravan! Oh ja, een caravan, pure nostalgie voor mij en oh zo wijs! Ik keek er enorm hard naar uit om even back to basics te gaan en te genieten. En ja, het is me gelukt. Ik keek er zo naar uit, maar alsnog werd het een weekend dat mijn verwachting wist te overtreffen. Ik kijk uit naar onze verdere tripjes, gewoon genieten van alles wat op mij afkomt. Want dat is het voor mij: alles halen uit het leven met de mensen die ik zo graag zie. Zolang ik dit voor ogen kan blijven houden, komt alles op zijn pootjes terecht. Toch?

Kunnen jullie dat ook allemaal doen, want het is jullie ook allemaal gegund hoor!

 P.S.: als jullie eens een blogje over een onderwerp willen, laat het gerust weten 😊


Heel veel liefs,

Elise

Reacties

  1. Je herinnert je zeker niet onze aller-allereerste vakantie samen...in een stacaravan in Bohan... We hadden ogen en handen tekort om jou in de gaten te houden, ongerust dat we waren dat je in de Semois zou belanden... Een beetje te vergelijken met wat we nu voelen...bang dat je zou verdrinken in gevoelens van angst en twijfel... Nu ben je onze volwassen en sterke dochter maar weet dat we je altijd en overal zullen blijven "dragen" zodat je niet verdrinkt❤️😘mama en papa

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Help, mijn hormonen slaan op hol (grapje!)

Afscheid van een vriend: de poortkatheder

Elise: the corona edition