Is that you, spring!?

Heerlijk, die zon om mijn kale knikker! Nee, grapje uiteraard, ik draag ofwel een kankerpotske ofwel mijn haarwerkje and I feel fine! Hoe gaat het met jou? Voel je je ook veel beter door de zon, door de warmte? Feeling spring too? Zo niet, dat is allemaal oké hé!

Even een snelle en korte update. Gisteren was chemo 10 (vreugdesprongetje!), dus dat betekent dat ik er nog maar 2 moet ondergaan. Can I get a HELL YES!? Om volledig eerlijk met jullie te zijn, aangezien ik vind dat dat moet (ik zou hier nu verhalen kunnen ophangen die volledig gelogen zijn, maar dat zou niet zo fair zijn, denk ik dan). Dus, om volledig eerlijk te zijn, is alles een beetje ontploft dit weekend en uiteraard waren mijn loved ones daar de dupe van. Sinds de laatste 2 chemo's is mijn lichaam zo snel moe, ben ik zo snel moe en moet ik soms zelfs nadenken hoe ik voet voor voet moet zetten. Dit is niet oké. Ik kreeg een helse wake-upcall van mijn lichaam (en een beetje een preek van mijn (schoon)familie - volledig terecht trouwens-). Ik heb maar één lichaam en moet er dringend eens zorg voor leren dragen. Ik wil nog te veel dingen doen, werk te lange dagen door en dat is niet oké. 

Ik had gisteren een gesprek met de borstverpleegkundige en zij raadde mij aan om te wandelen, ze had me dat al eerder aangeraden, maar ik ben nog meer van plan om dat advies te volgen. Ik mis het lopen, zo hard. En niemand die ik vond die dat snapte natuurlijk, tot mijn schoonvader hetzelfde zei. 

Ik kan niemand verwijten het niet te snappen wat ik nu doormaak, want dat zou willen zeggen dat je hetzelfde meemaakt en ik wens dit niemand toe. De donsjes op mijn hoofd zijn voor mij nog steeds zo een harde noot om te kraken; iemand in de spiegel zien die een beetje lijkt op mezelf, maar dan ook weer helemaal niet, het blijft zo lastig. Ik weet het, haar komt terug, ik hoor het je denken, maar probeer, al is het maar 5 seconden, na te denken wat het zou zijn zonder haar. 

Aangezien mijn klaagzang nu toch even bezig is, neem ik jullie graag mee in de rest. Mijn haar op zich is oké, ongeveer toch. Het is de opstapeling van zaken die het zo zwaar maakt. Een lichaam dat moe is, eierstokken die plat liggen (want ja, ik ben 28 en wil graag kinderen, maar chemo kan de vruchtbaarheid aantasten, dus elke maand krijg ik een injectie die mijn eierstokken in een kunstmatige menopauze brengt), mijn borsten zijn ziek, de hormonen zorgen voor een verandering in mijn lichaam, de chemo draagt ALLE slijmvliezen uit (waardoor de bloedneuzen een soort standaard dagtaakje zijn geworden; maar evengoed naften, droge mond, vaginale droogte). Oh nee, doorbrak ik nu een taboe? So what; het hoort erbij en het suckt. Sorry voor mijn gevloek. 

Ik hoop dat iedereen hier beseft dat ik 28 jaar ben en dat mijn leven op pauze staat en ik dat moet accepteren. Ik, vlijtige, immer optimistische, immer grote flapuit, immer sociale ik, sta op pauze. 't is vervelend, maar ik kom er door. En ik weet dat volledig. 

Maar voor nu moet ik even pauzeren, tijd nemen voor mijn lichaam om te genezen en om alles aan te kunnen. En voor nu kunnen jullie mij al wandelend overal spotten, want wow, ik wandel zo graag! Ik wandel vaak alleen, dus luister verschillende podcasts zoals de Volksjury (al maakt dat mij wel bang als ik 's avonds nog alleen op pad ga). Mensen die nog aanraders weten? Het mag over vanalles gaan en ik wissel heel graag af. 

Tot slot wil ik even nog de tijd nemen om thuis iedereen te bedanken en dan vooral mijn mamsie, papa en zus en mijn schoonouders, schoonzus en schoonbroer en uiteraard ook Jan. En Olivier, mijn metekindje, die er geen benul van heeft hoeveel hij voor mij betekent en die me graag ziet, of ik nu kaal ben of niet. Ik weet dat ik niet altijd luister naar hen en mijn lichaam, maar ik doe mijn best; pinky promise! Uiteraard geldt dit ook voor mijn familie en vrienden, die als één blok achter mij staan. Ik hoop dat jullie allemaal beseffen hoe jullie woorden mij ontroeren en hoeveel troost jullie mij bieden. Sorry, emo Elise is taking over, maar 't mag ook eens gezegd worden hé. 

Geniet van elkaar en van de zon en vergeet niet: als 't niet gaat, dat is verdorie oké, maar ik ben er voor jullie als 't niet gaat hé 😉

Heel veel liefs,

Elise