Alle gekheid op een stokje: een abces

Ja, je leest het goed, ik zit met een abces achter de wonde. En geen kleintje, echt een joekel van een ding en boy, dat doet pijn! Ik dacht dat ik vandaag gewoon voor mijn behandeling ging gaan, maar voelde sinds dit weekend dat er iets niet oké was; uiteindelijk had ik maandag naar het ziekenhuis gebeld en zij hebben me aangeraden antibiotica op te starten en vandaag was dag 3, dus het zou beter moeten geweest zijn. Niets was minder waar, het werd enkel erger. Ze hebben met een spuit gedraineerd en daarna een wiek geplaatst, zodat het vuile vocht eruit kan lopen. De behandeling wordt dus een weekje uitgesteld en dan hopen we natuurlijk dat het tegen dan beter is. 

Dus, weer een bobbel extra along the way, weer een terugslag of beter gezegd, een slag in het gezicht. Gelukkig is mijn vaste entourage zoals steeds van de partij en kan ik ook gewoon zeggen: het gaat me even allemaal niet af. Ik voel me even slecht mentaal dan fysiek, maar ik weet ook dat het altijd erger kan. Liever nu even afzien en daarna gezond zijn (al is daar nooit zekerheid over, helaas), dan niet meer kunnen afzien omdat het te laat is. Zo zie je maar weer, Elise, de eeuwige relativeerder is hier nog steeds (hoera!). 

Dit is een hele boterham, ook om te vatten. Ik krijg daarom ook psychologische begeleiding en ik zei haar vandaag: had ik dit geweten als ik 25 was, ik had de dingen anders aangepakt. Het doet je bewuster stilstaan bij alles wat er al gebeurd is en alles wat er nog kan gebeuren en alles wat je nog wil doen. Zo weet ik dat ik nog wil reizen, boeken wil lezen (yes i am that boring 😉), uren en uren wandelen, skeeleren, wijntjes nippen, roddelen (want je, iedereen doet dat nu eenmaal), ... en vooral: ik wil me weer druk maken om de kleine dingen in het leven, zoals de fles gas van de sodastream die leeg is, de vaatwas die zichzelf niet leegt, koffie die op is, ... . Oh boy, ik mis mijn oude leven en oude gewoontes zo! Ik wil weer kunnen genieten van een frisse pint, liefst in het bijzijn van mijn familie en vrienden, of nen goeien gintonic, of nog beter, een aperolleken! 

Ik kijk daar dus echt zo hard naar uit hé! 't Is voor iedereen al veel te lang geleden dat we nog gewoon iets mochten, dat we super spontaan konden zijn en afspreken met Jan en alleman. Ik kijk daar naar uit, naar die momenten, maar voorlopig even herstellen en zorgen dat ik op krachten kom, want ik heb nog een heel leven voor mij dat ik wil vullen met vanalles en nog wat!

Heel veel liefs,

Elise