Er straalt nog iets anders dan de zon

 Flauwe woordspeling, maar hé, have you met me yet? ;)

De bestralingen zijn begonnen op 25 mei, de verjaardag van Jan. Lelijk toeval, maar bon! En op een rode borst en immense vermoeidheid na, valt het best mee (merk mijn sarcasme). Deze week vroeg de dokter mij hoe het met mij ging. Oh boy, kwam die vraag even ongepast. Ik legde haar uit dat waar chemo mijn lichaam wel moe maakt, maar vooral mijn hoofd, dat de bestralingen mijn hele lichaam uitputten. Ik ben letterlijk kapot van vermoeidheid de laatste periode. Ik tracht zo veel als mogelijk te rusten en alles rustig aan te doen, maar dat is zeker niet evident, Elise zijnde. Ik wil dus mijn leventje blijven doorzetten, maar word dus weer geconfronteerd met mijn leven on hold. En dat is oké!

Het is oké, want ik ben hier nog steeds en ik zal hier voorlopig ook blijven. Ik kan na deze kutperiode (oh yes I said it!) weer toekomstplannen maken. Dit zijn dan wel plannen waarin voorlopig geen baby voorkomt, wat me de laatste periode heel zwaar valt. Wie me kent, weet dat ik een kei coole chick ben (ego ten top) en dat ik echt een mama wil worden. Voor nu gaat dat niet en zijn Toto en Oscar mijn baby’s en uiteraard mijn eeuwige oogappel Olivier is er ook. Hoe dwaas het ook klinkt, maar voor mij is dat mijn totaalplaatje en dat maakt mij gelukkig. Oh boy, Jan gaat dit niet graag horen 🤪 

En nu we het over Jan hebben (expres uiteraard). Wat een rit is dit ook voor hem geweest. We waren ongeveer een half jaar samen toen dit verhaal begon, best een prille relatie dus. Hoewel dit lastig is voor al mijn loved ones, is dit nog zwaarder voor hem. Elke dag ziet hij me nu meer moe worden en ik zie dat dat hem heel zwaar valt, zeker omdat hij me als een goedlachs, vrolijk en enthousiast iemand leren kennen heeft. Maar geloof me vrij lieve schat, binnenkort erger je je weer aan mijn eeuwig enthousiasme en vrolijkheid in de ochtend 😘

En ooit word ik effectief weer zo, maar voorlopig ben ik rustiger en geef ik mijn lichaam tijd om te recupereren, want onlangs zei een super lieve vrouw die ik ontmoette bij mijn bestraling me: zorg dat je huisje voor je kindje gezond is, dat is belangrijk. Het jammere is nog altijd dat ik moe ben en heel veel vergeet (blijkbaar effect van de chemo), maar dat ik mezelf tijd geef om te herstellen.

Oké, genoeg voor vandaag en de kleine update! Nog een laatste boodschap; heb jezelf en je lichaam, maar ook iedereen rondom jou extra lief, want ze zijn het verdorie waard! En geniet van de zon! En voor diegene die zelf bestraald worden: zeker uit de zon blijven want als je bestraalde plaats de zon ziet, slaat die plek bruin uit (forever, blijkbaar). 

Heel veel liefs,

Elise