Easy tiger!

Een ietwat rare titel misschien, maar ik had het graag eens over het volgende gehad met jullie: de snelheid van het leven en de onverschilligheid daartegenover. 

We leven allemaal te snel en willen te veel, dat is zeker. Daarom, denk ik dan, komt het des te hard aan als je eigenlijk niet meer kan rennen, maar stil staat of moet staan. En dat is het leven momenteel voor mij. Hoewel het fysieke begint te beteren (zoals ik mezelf ook dikwijls graag wijs maak natuurlijk 😏), het mentale is en blijft een big issue. Ik kom er wel, dat is zeker, maar hoe? Hoe moet ik dit doen? Hoe gaat dit? 

Ik ben altijd een bezige bij geweest en ik denk soms echt dat dit mijn teken is dat ik alles eens rustiger aan moet doen. Dit, daarmee bedoel ik het kankerverhaal. En toch, ik ben nog geen 30? Hoe moet ik dan de rest 'ondergaan', de klassieke dingen, zoals kinderen? Lukt en gaat dat allemaal wel? 

Ik zit met zo veel vragen en daar komt niet snel een antwoord op, iets wat ik zal moeten leren aanvaarden. Ik zit met veel angsten, voornamelijk met de angst om te hervallen. Ik heb aan de lijve ondervonden uit welk dal men moet kruipen in zo een herstel, fysiek en mentaal, dus herval is voor mij de grootste angst (naast dood gaan uiteraard, want ik wil blijven leven). Maar langs de andere kant denk ik soms: been there, done that, wat natuurlijk helemaal geen waar is want het is bij iedereen anders hé. 

Als ik nu terugkijk, merk ik dat ik veel onverschilliger geworden ben. Waar ik me vroeger snel van iets een big issue zou maken, is dit nu weggevallen. Of althans, dat lijkt zo. Ik zeg sneller 'foert' tegen de dingen (behalve dan op mijn werk, want de workaholic in mezelf kan en wil dat niet). Wat zou het ook? Ik wil het leven leven dat ik wil leven. Ik wil mezelf gelukkig maken en voor mijn eigen geluk kunnen instaan. Wie ben ik en wat wil ik, zijn vragen die in mezelf naar boven komen, wel een duizendtal keren per dag. Vooralsnog heb ik er geen antwoord op, helaas. Maar ik ben en blijf Elise, een toffe jonge chick die graag leeft en voor nu, is dat genoeg. 

Ik wou hier eigenlijk een instagrampost over maken ofzo (sorry voor diegene die geen sociale media hebben), maar het moest me toch even allemaal wat uitgebreider van mijn hart. Sociale media en blogs zijn een dingetje in mijn leven de laatste tijd. Ik hou mensen graag up to date, zoals ik zelf graag ook up to date blijf, met mezelf en de wereld. Al is het me kunnen afsluiten en me terugtrekken in de veilige cocon die ik thuis noem (wat ik vroeger absoluut niet kon trouwens), zo leuk. 

En mijn boodschap voor jullie: af en toe eens op de rem staan kan soms echt deugd doen 😉😇

Tot de volgende meisjes en jongens, dames en heren!

Heel veel liefs en draag zorg voor jezelf en anderen, 

Elise