Afscheid van een vriend: de poortkatheder

Finallyyyyyyyyy, you're gone! Na een verblijf van zo'n 2,5 jaar in mijn schouder, scheiden hier onze wegen (eindelijk). 

Op de bespreking met mijn oncoloog afgelopen 15 juni hebben Jan en ik het quasi op tafel gegooid: 'wanneer mag het poortje er uit?'. De oncoloog zei meteen: 'we gaan daar dan eens voor kijken hé.' Zo gezegd, zo gedaan en vandaag was het eindelijk zo ver, een nieuwe mijlpaal, een emotionele volgende stap in het genezingsproces. Oké, ik word nog altijd opgevolgd, maar mijn hoofdbehandeling bestond altijd uit de anti-hormonale therapie (aka pillen pakken) en de menopauze (aka spuiten krijgen). De chemo was een nevenbehandeling (hoe zot dat ook klinkt), omdat mijn tumor hormoongevoelig was/is.

Hoe is de afgelopen periode verlopen?

12 juni heb ik een hele ochtend in het ziekenhuis mogen vertoeven voor een bloedonderzoek (kankermarkers edm checken), echo borst, mammografie en een MR van mijn lever. 15 juni gingen Jan en ik dan ook met een bang hartje naar de oncoloog voor de bespreking van de resultaten en die waren overwegend positief. Mijn leverletsels zijn afgenomen en ze weten nog altijd niet 100% hoe of wat en mijn kankermarkers zijn gedaald. De MR van mijn lever zal ik vanaf nu 4maandelijks krijgen en we zullen de decapeptylspuiten eind volgend jaar voorlopig onderbreken. 

Ik hoor jullie al denken: owla, wat is er aan de hand? Wel, kort door de bocht, ik trek die spuiten niet meer. Ik ben sowieso geen fan van medicatie (oké, wie wel?), maar die spuiten zetten heel mijn leven op z'n kop. Ik ben van nature een optimistisch  (of zo zie ik mezelf toch), actief, goedlachs, ... persoon. De laatste periode (lees: het laatste 2,5 jaar) merken zowel mijn omgeving als ik een verandering die niet zo positief is. Ik ben veel vaker pessimistisch, kan heel lang in boze en sombere buien blijven hangen, krijg woede-aanvallen, ... . Ik heb dat ook aangekaart bij de oncoloog en had het niet aan de plekjes op m'n lever gelegen, mocht ik stoppen met de spuiten. Veiligheidshalve zetten we nog even door, maar ik heb een punt om naar uit te kijken, ik kan echt beginnen aftellen (OEF!).

Wat heb ik nu geleerd uit dit alles? Genieten! Genieten van de kleine momenten die er wel zijn en niet kijken naar de onzekerheid die soms veel sterker aanwezig is; genieten van het leven, want 't is zo schoon (oké, niet altijd, maar toch grotendeels). Ik moet mezelf vaak verplichten om effectief te genieten, want 't leven is zo veel schoner door een roze bril dan door een zwarte bril.

Oké, genoeg gezeverd voor vandaag en terug naar het dagelijks leven. Ik drink er dan vanavond nen goeien op (voor ene keer mag ik dat 😇)

PS: vergeet je aub aub aub jezelf niet te checken? 

Heel veel liefs, 

Een overhappy Elise

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Elise: the corona edition

Ja, je leest het goed: ik heb corona. Ik zit nu al sinds woensdagavond in isolatie bij mijn zus, schoonbroer en metekindje, aangezien mijn schoonbroer ook hetzelfde cadeau heeft gekregen ( ahum) . Livin' the best life, zou je denken hé? Ik ben wel best blij hier te zijn, zodat ik niet te veel alleen hoef te zijn, want ja, besmettingsgevaar enzo. Al zijn de pannenkoeken, wafels, toasts, yoghurt, fruit, ... als ontbijt ook wel redenen waarom ik hier graag ben 😇😎. 1,5 jaar geleden was het kanker en mocht ik quasi geen volk zien want ja, corona. En dan nu, dit weer. Normaliter gaf ik gisterenochtend een ontbijt voor mijn ouders, meme (mijn meter)en de (groot)ouders van Jan  en gisterenavond een feest voor mijn bijna 30ste verjaardag (ik kijk hier dan wel niet naar uit, verjaren bedoel ik, want ik ben altijd in voor een feestje 😉), alles best last minute gepland, want ja, ik ben zo slecht in plannen, maar alles moest natuurlijk uitgesteld worden door corona. She's such a bitch! I...
Meer lezen

9 maanden niet zwanger

 Hallo! Hoe gaat ie? Zoals je uit de titel kan afleiden, gaat het hier iets minder. Ik ben deze maand een jaar gestopt met mijn behandeling om eindelijk (!) zwanger te kunnen worden. Dit loopt helaas niet van een leien dakje, zoals ze zeggen. Het breekt mijn hart elke maand een beetje (en dat van Jan ook). Hoewel we hier voldoende over spreken, blijft het pijn doen. Hoewel ik er van overtuigd ben dat mijn menopauze m'n eierstokken wel heeft beschermd, denk ik vaak 'wat als het toch niet zo beschermend was?' Ik weet dat ik hier natuurlijk niet zo over moet nadenken, maar het is sterker dan mezelf.  Ik kreeg mn laatste menopauze-spuit op 12 november 2023 en nam m'n laatste pil Nolvadex op 8 december 2023. Op 9 februari 2024 ging m'n spiraal er uit en ik had toen al een eisprong gehad ( yay me! ), tot verbazing van m'n gynae-oncoloog. Ik had dus in de verste verte niet verwacht dat het zo 'lang' ging duren.  Ik hoor de commentaren al '9 maanden is nog n...
Meer lezen

En dan nu: POLITIEK!

Hi everyone! Long time no see! Hoe gaat het met jullie? Het lijkt al immens lang geleden dat ik m'n creativiteit hier nog eens losliet (1 jaar + 2 dagen blijkbaar). Laten we daar eens verandering in brengen door een goed oud blogje te schrijven.  Wat is er zoal gebeurd de laatste periode? Wel, je leest het uiteraard in de titel: ik zit in de politiek. Jup, klinkt misschien saai, maar dat is het TOTAAL niet. Ik ga natuurlijk niet 'doordrammen' over hoe tof de 'collega's' in de partij zijn en waarvoor Lokaal Sterk! allemaal staat. Als je van Groot-Assenede bent, verwijs ik je door naar de website:  https://lokaal-sterk.be/  Opgaan in de politiek betekent ook veel tijd spenderen aan gezien worden en je laten zien (en in mijn geval ook heel vaak: horen) 😏 Ik denk van mezelf dat ik dat niet meer dan anders doe, want Jan zegt nog altijd dat ik te weinig thuis ben ( nothing has changed ). Wat ik hier wel wil bereiken, is dat mensen mij altijd mogen aanspreken: sta aan...
Meer lezen